استان ساسکاچوان کانادا یکی دیگر از استان‌های ده‌گانه‌ی کانادا است که در ماه‌های اخیر به دلیل تغییراتی که در برنامه‌های مهاجرتی آن ایجاد شده، عده‌ای از متقاضیان اخذ اقامت کانادا را برآن داشته که راه‌های مهاجرت به ساسکاچوان را بررسی و یا برای آن اقدام کنند. از این رو ما تصمیم گرفتیم در یک مطلب جامع به معرفی استان ساسکاچوان بپردازیم تا علاقمندان مهاجرت به کانادا را با این استان بیشتر آشنا کنیم.
استان ساسکاچوان کجاست؟
ساسکاچوان از استان‌های جنوبی کانادا است که از غرب با استان آلبرتا، از شمال با مناطق شمالی کانادا که ساکنین زیادی ندارند، از شرق با استان منیتوبا و از جنوب با ایالت‌های مونتانا و داکوتای شمالی در ایالات متحده همسایه است.
وضعیت جغرافیایی
مرزبندی استان ساسکاچوان تا حد زیادی از مختصات طول و عرض جغرافیایی پیروی می‌کند و تا حد زیادی چهارگوش است که البته در بعضی قسمت‌ها خمیدگی‌هایی دارد. همچنین از نظر طبیعی استان به دو قسمت تقسیم می‌شود: جنگل بوریل در شمال و دشت‌ها در جنوب. رودخانه ساسکاچوان هم در شرق استان قرار گرفته است.
نکته‌ی دیگر درمورد ساسکاچوان این است که یک‌هشتم سطح استان را دریاچه‌ها تشکیل می‌دهند و دریاچه‌های ولاستن، آتاباسکا و ریندیر جزو مشهورترین دریاچه‌های استان هستند.
نام ساسکاچوان از کجا آمده است؟
نام ساسکاچوان از رودخانه‌ای به همین نام آمده که نام این رودخانه هم از زبان کری، یکی از زبان‌های کانادایی‌های بومی گرفته شده است. ابتدا نام این رودخانه و استان کیسکاچوان بوده که در طول زمان به ساسکاچوان تغییر کرد و در سال ۱۸۸۲ رسما نام این استان شد.
تاریخچه
ساسکاچوان از هزاران سال پیش محل زندگی اقوام اولیه بوده است و اقوامی مثل سارسی، نیتسی‌تاپی، آتسینا و کری در این منطقه ساکن بوده‌اند.
اروپایی‌ها اولین بار در سال ۱۶۹۰ وارد این منطقه شدند و هنری کلسی از طریق رودخانه ساسکاچوان و به امید تجارت خز پا به این منطقه گذاشت. اروپایی‌ها از سال ۱۷۷۴ ساکن این استان شدند و شرکت هادسون بی اولین شرکتی بود که در این منطقه تاسیس شد. یکی از دلایل مهاجرت اروپایی‌ها به این منطقه تبلیغاتی بود که مزایای زندگی در این منطقه مسطح و پر از دشت را توضیح می‌داد و برای مهاجرانی که تجربه‌ی کشاورزی داشتند، زندگی در این منطقه فرصت خوبی بود.
در قرن بیستم مردها بیشتر کارها از قبیل، کاشت و برداشت محصل، خرید خانه، تعمیر ماشین‌آلات و انجام مراودات اقتصادی را انجام می‌دادند و خیلی مواقع همسران آن‌ها در شرق مانده بودند، اما نیاز به حضور خانواده احساس شد و جمعیت خانواده‌ها از ۱۹۲۰۰ خانواده در سال ۱۹۰۱ به ۱۵۰۳۰۰ خانواده در سال ۱۹۱۶رسید.
زن‌ها نقش مهمی در توسعه این منطقه داشتند، آن‌ها علاوه بر انجام کارهای خانه، پرستارهای خوبی هم بودند و اگرچه نقش‌شان در کارهای کشاورزی نادیده گرفته شده اما در موفقیت اقتصاد مبتنی بر گندم هم نقش داشتند.
زمان جنگ جهانی اول، استان ساسکاچوان با احساسات وطن‌پرستانه به نیازها پاسخ داد و به‌خصوص در بخش کشاورزی مشارکت کرد. متاسفانه برخوردها در آن زمان با کشاورزان آلمانی- کانادایی و کشاورزان اوکراینی که به این منطقه مهاجرت کرده بودند چندان خوب نبود. در زمان جنگ، قیمت گندم سه برابر شد که تاثیر زیادی در اقتصاد داشت.
پس از جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۷۰ اولین همایش سالانه‌ی غربی کانادا در رجینا برگزار شد. در این نمایشگاه تجاری صنعت مزرعه، بر نقش دام بسیار تاکید، و یکی از پنج نمایشگاه برتر دام در شمال قاره آمریکا شمرده می‌شود.
استان ساسکاچوان در سال ۱۹۸۰، هفتادو پنجمین سالگرد تاسیش را جشن گرفت و پرنسس مارگارت، کنتس اسنودن در این جشن حضور داشت. ۲۵ سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۵، ملکه الیزابت دوم، خواهر پرنسس مارگارت در رویدادهای صدسالگی ساسکاچوان شرکت کرد.
جمعیت ساسکاچوان
در سال ۲۰۲۰ جمعیت ساسکاچوان ۱ میلیون و ۱۸۱ نفر برآورد شد که غالبا در بخش‌های جنوبی استان زندگی می‌کنند. بخش‌های شمالی استان را جنگل‌های انبوه تشکیل داده و خوشبختانه هنوز طبیعت جای خود را به شهرنیشینی نداده است. تقریبا نیمی از این جمعیت یک میلیونی در بزرگ‌ترین شهر استان، ساسکاتون یا مرکز استان، رجینا زندگی می‌کنند. پرنس آلبرت، موس جا، یورکتون، سوئیفت کارنت، نورث بتلفورد، ملفورت و لویدمینیستر سایر شهرهای مهم این استان هستند.
طبق تحقیقاتی که سال ۲۰۱۱ انجام شد، بیشترین ساکنان ساسکاچوان را آلمانی‌ها و بعد از آن‌ها انگلیسی‌ها، اسکاتلندی‌ها، کانادایی‌ها، ایرلندی‌ها، اوکراینی‌ها، فرانسوی‌ها، بومی‌ها، نروژی‌ها و لهستانی‌ها تشکیل می‌دهند.
آب و هوای استان ساسکاچوان
استان ساسکاچوان مرز طبیعی (مانند رشته‌کوه و … ) ندارد و خبری از آب و هوای اقیانوسی نیست، همین مسئله باعث شده آب و هوای آن با سایر نقاط کمی تفاوت داشته باشد. این استان تابستان‌هایی گرم و گاهی داغ و زمستان‌هایی سرد و سخت دارد. در عین حال ساسکاچوان استانی است که نسبت به سایر استان‌های کانادا، بیشترین بهره را از نور خورشید می‌برد.
تحقیقات نشان می‌دهد گرمایش جهانی بر جنگل‌های ساسکاچوان تاثیر داشته و باعث کاهش توده‌ها در جنگل شده است که البته دولت کانادا با برنامه‌ی «تغییر انرژی و محیط زیست» سعی دارد با این تغییرات آب و هوایی مقابله کند.
اقتصاد
با توجه به تاریخچه و نقش کشاورزی در جنگ جهانی اول، سخت نیست حدس بزنیم اقتصاد ساسکاچوان بیشتر بر پایه‌ی کشاورزی و البته معدن و انرژی است. درآمد خالص کشاورزی در سال ۲۰۱۷ ۳.۳ میلیارد دلار در بوده است. نقش مهم گندم در اقتصاد باعث شده روی پرچم استان هم حضور داشته باشد.
به جز گندم، کانولا، تخم کتان، جو دوسر، نخودفرنگی، عدس و جو هم در این استان کاشت می‌شوند. همچنین ساسکاچوان بزرگ‌ترین صادرکننده‌ی دانه‌ی خردل است. جنگل‌داری، ماهی‌گیری و شکار هم منابع دیگری در اقتصاد این استان هستند. معدن‌داری هم نقش مهمی در اقتصاد این استان دارد و ساسکاچوان بزرگ‌ترین صادرکننده‌ی پتاس و اورانیوم است. نفت و گاز هم از دیگر پایه‌های مهم اقتصاد استان هستند.
وضعیت آموزش
مدرسه‌های دولتی زیادی در استان ساسکاچوان برای تحصیل وجود دارند. زبان این مدرسه‌ها غالبا انگلیسی است که به ثبات اقتصاد این منطقه کمک کرده و باعث شده با یادگیری این زبان، تعامل با مناطق دیگر استان یا کشورهای دیگر کار آسانی باشد.
دانشگاه رجینا و دانشگاه ساسکاچوان جزو دانشگاه‌های این استان هستند و به جز این دانشگاه‌ها چندین کالج برای تحصیلات عالیه در سطح استان وجود دارند. هردو دانشگاه ساسکاچوان تحقیقات ارزشمندی درمورد استان منتشر کرده‌اند. همچنین در دانشگاه ساسکاچوان تحقیقات بیوتکنولوژی با قدرت دنبال می‌شود و در دانشگاه رجینا تحقیقات مربوط به انرژی طرفداران زیادی دارد.
وضعیت حمل‌ونقل در ساسکاچوان کانادا
حمل‌ونقل استان ساسکاچوان شامل جاده‌ها، بزرگراه‌ها، فرودگاه‌ها، قایق و خط آهن است. ساسکاچوان بیش از ۲۵۰۰۰۰ کیلومتر جاده و بزرگراه دارد که طولانی‌ترین مسیر جاده‌ای در کانادا است. ترنس کانادا اکسپرس وی، یلوهد های‌وی، کن‌ام های‌وی، رد کوت، نورثرن وودز و ساسکوتا تراول بزرگراه‌های اصلی این استان هستند.
اولین خط آهن این استان بین سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۵ ساخته شد. مسیر شرق به غرب اولین مسیری بود که ساخته شد و پس از آن از مسیر شمال به جنوب هم به بهره‌برداری رسید. در دهه ۱۹۲۰ مسیرهای راه‌آهن زیادی ساخته شد که امروز بسیاری از آن‌ها بلااستفاده مانده‌اند. امروزه مسیر کنیدین و وینیپگ-چرچیل دو مسیر پرتردد هستند؛ مسیر کنیدین تورنتو را به ونکوور متصل می‌کند.
راه‌های آبی اصلی ساسکاچوان مسیرهای رودخانه ساسکاچوان شمالی و رودخانه ساسکاچوان جنوبی هستند که قایق‌ها از این مسیرها تردد می‌کنند.
فرودگاه ساسکاتون به عنوان بخشی از نیروی هوایی کانادا برای جنگ جهانی دوم ساخته شد. سال ۱۹۹۳ نام این فرودگاه به جان جی. دایافن‌بنکر تغییر کرد. فرودگاه رجینا هم فرودگاه مهم دیگر این استان است که در سال ۱۹۳۰ ساخته شد.
دولت کانادا درنظر دارد ۲۰ میلیون دلار برای دو پروژه‌ی جدید شامل احداث بزرگراه و پل می‌باشد. این مسیرها به گسترش تجارت با آسیا و اقیانوسیه کمک می‌کنند. همچنین قرار است یک مسیر راه‌آهن هم در راستای گسترش تجارت در این استان ساخته شود.
موزه‌ها
ساسکاچوان موزه‌های زیادی دارد که موزه رویال ساسکاچوان، موزه‌ی استانی، موزه‌ی علوم و موزه‌ی پلیس جزو آن‌ها هستند. همچنین گالری‌های زیادی هم در این استان وجود دارد که معروف‌ترین آن‌ها گالری مکنزی آرت و ریمای مدرن است.
ورزش‌های محبوب
فوتبال و هاکی دو ورزش پرطرفدار در کانادا هستند. ورزش هاکی در این استان بسیار محبوب است و بازیکنان معروف زیادی در تیم‌های هاکی این استان بازی می‌کنند.
نمادهای استان ساسکاچوان
پرچم استان ساسکاچوان سال ۱۹۶۹ به صورت رسمی رونمایی شد. برای طراحی پرچم مسابقه‌ای برگزار گردید که شرکت کنندگان ۴۰۰۰ اثر برای شرکت در آن مسابقه ارسال کردند و در نهایت طرح فردی به نام آنتونی دریک برنده شد. قسمت بالایی پرچم سبز است که نماد شمال استان و جنگل‌های سرسبز آن و قسمت پایینی پرچم طلایی است که نماد مزرعه‌های گندم جنوب استان می‌باشد. همچنین گل استان یعنی سوسن دشتی هم بخشی از پرچم است.
نماد دیگر این استان پارچه‌ی چهارخانه است. پارچه‌ی چهارخانه نماد استان هفت رنگ دارد: طلایی، قهوه‌ای، سبز، قرمز، زرد و مشکی.