استان انتاریو یکی از محبوب‌ترین مقصدها برای تازه‌واردان به کانادا است. این استان پرجمعیت‌ترین استان کانادا می‌باشد و بیش از ۱۳ میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند که شامل ۳۸.۳% کل جمعیت این کشور می‌شود. انتاریو دومین استان بزرگ کانادا بعد از استان کبک است و در مرکز کانادا واقع شده است.
در کنار همه‌ی این‌ها این استان خانه‌ی پایتخت کانادا، یعنی شهر اتاوا و پرجمعیت‌ترین شهر کانادا یعنی تورنتو است. در ادامه درمورد این استان محبوب بیشتر صحبت می‌کنیم و با ویژگی‌ها و علت شهرتش بیشتر آشنا می‌شویم.
استان انتاریو کجا قرار دارد؟
انتاریو از غرب با استان منیتوبا، از شمال با بندر هادسون و بندر جیمز، از شرق و شمال شرق با کبک و از جنوب با ایالات متحده و مینه‌سوتا، میشگان، اوهایو، پنسیلوانیا و نیویورک همسایه است. تقریبا تمام مرز کانادا با آمریکا آبی است و شامل دریاچهی وودز انتاریو و رودخانه‌های رینی، پیجن، سنت کلر، دیترویت، نیاگارا و … می‌شود.
این استان را گاهی با خطی فرضی به انتاریوی شمالی و انتاریوی جنوبی تقسیم می‌کنند. بخش اعظم جمعیت در انتاریوی جنوبی زندگی می‌کنند و بخش بزرگ‌تر شمالی را زمستان‌های سرد و جنگل‌های انبوه تشکیل می‌دهد.
چرا انتاریو به این نام خوانده می‌شود؟
انتاریو را بابت دریاچه‌اش به این نام می‌خوانند و واژه‌ی انتاریو به معنی «دریاچهی عالی» است.
جغرافیای استان انتاریو
استان انتاریو از سه بخش اصلی تشکیل شده است:
قسمت کم‌جمعیت شیلد کانادایی در شمال غرب و قسمت‌های مرکزی که بیش از نصف مساحت انتاریو را گرفته است. این منطقه برای کشاورزی مناسب نیست اما معدن‌های زیادی دارد و جنگل‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌های زیادی دارد.
بندر هادسون در شمال و شمال شرقی که چندان قابل سکونت نیست و بیشتر زمین‌های این منطقه باتلاقی و پر از جنگل‌های انبوه است.
قسمت جنوبی انتاریو که به چهار بخش تقسیم می‌شود: انتاریوی مرکزی (که البته از نظر جغرافیایی واقعا در مرکز نیست)، انتاریوی شرقی، گلدن هورس‌شو یا نعل طلایی و جنوب غربی انتاریو.
آب و هوا
سه چیز بر آب و هوای استان انتاریو تاثیر می‌گذارند: هوای سرد و خشک شمال، هوای قطب و باد گرم و مرطوبی که از طرف خلیج مکزیک و اقیانوس اطلس می‌وزد. به طور کلی بخش‌های جنوبی این استان هوای گرم‌تر و مطبوع‌تری دارند و سرمای زمستان قابل تحمل است و هرچه به سمت شمال برویم هوا سردتر می‌شود، تا جایی که دما به 40- می‌رسد و برف مدت زیادی روی زمین باقی می‌ماند.
تاریخ استان انتاریو
از 12000 سال پیش افرادی در این استان زندگی کرده‌اند. قبل از ورود اروپایی‌ها، قومی به نام الگنگ‌کویین در بخش‌های شمالی و شرقی و قوم‌های دیگری به نام‌های ایراکوآ و وایان‌دات در جنوب و شرق زندگی می‌کردند. سال‌های ابتدایی 1600 انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها به این منطقه وارد شدند و کم‌کم بومی‌ها را از انتاریو بیرون راندند.
در قرن نوزدهم و گسترش راه‌آهن، صنایع انتاریو شکوفا شدند و استخراج معادن هم شروع شد. تورنتو اولین شهری بود که در سال 1834 در این استان ایجاد شد. پس از جنگ جهانی دوم موج گسترده‌ی مهاجرت از اروپا به کانادا شروع شد و انتاریو تبدیل به یکی از استان‌های چندفرهنگی و چندملیتی شد.
پس از جنبش‌های ملیتی در کبک در دهه‌ی 70 میلادی و فرانسوی‌زبان شدن این استان، بسیاری از تاجران و مردم انگلیسی‌زبان کبک به استان انتاریو مهاجرت کردند و جمعیت این استان را افزایش دادند.
جمعیت انتاریو
همان‌طور که گفتیم استان انتاریو پرجمعیت‌ترین استان کانادا است، بیشترین جمعیت انتاریو در شهرهای تورنتو، اتاوا، همیلتون، کیچنر، لندن و اشاوا زندگی می‌کنند.
بیشتر اهالی انتاریو نژاد اروپایی دارند که بخش بزرگی از آن‌ها را اسکاتلندی‌ها، ایرلندی‌ها و ایتالیایی‌ها تشکیل می‌دهند. در دو دهه‌ی اخیر افراد زیادی به انتاریو مهاجرت کرده‌اند و بخش بزرگی از جمعیت را مهاجران تشکیل می‌دهند. حدود 2.4% جمعیت انتاریو را هم بومی‌ها تشکیل می‌دهند.
زبان رسمی این استان انگلیسی است و زبان مادری بخش بزرگی از جمعیت انگلیسی است. زبان دوم محبوب در انتاریو فرانسوی است و گروه‌های فرانسوی‌زبان زیادی در انتاریو فعالیت می‌کنند. از آن‌جا که بخش زیادی از جمعیت ساکنان انتاریو را مهاجران تشکیل می‌دهند عجیب نیست که ساکنان به زبان‌های دیگری مثل عربی، بنگالی، هلندی، آلمانی، یونانی، گجراتی، ایتالیایی، کره‌ای، ماندارین، فارسی، روسی، سواحیلی، ویتنامی و بسیاری زبان‌های دیگر صحبت کنند.
اقتصاد
انتاریو یکی از استان‌های پیش‌رو در صنعت است، صنعت‌های معدن و محصولات جنگل به‌خصوص پالپ و کاغذ از اصلی‌ترین بخش‌های اقتصاد شمال این استان هستند. 53000 شغل به واسطه‌ی جنگل‌های انتاریو در این استان ایجاد شده‌اند.
صنعت معدن هم رهبر جهانی در تولید است و استانداردهای جهانی این صنعت را هم رعایت می‌کند. این استان در بین ده تولیدکننده‌ی برتر نیکل و پلاتین در دنیا است. همچنین این استان تولیدکننده‌ی برتر طلا، مس، زینک، کبالت و نقره است. همچنین مواد معدنی غیرآهنی هم مانند نمک و سنگ هم در این استان تولید می‌شوند.
مهم‌ترین محصولاتی که در این استان تولید می‌شوند شامل:
وسایل نقلیه موتوری
آهن
استیل
غذا
وسایل الکتریکی
مواد شیمیایی
و کاغذ هستند.
همیلتون بزرگ‌ترین شهر تولید استیل در کانادا است، شهر تورنتو مرکز کانادا قلب فعالیت‌های اقتصادی و صنعت بانکداری است و اتاوا مرکز اداره‌های دولتی است.
فناوری اطلاعات برای استان انتاریو بخش مهمی به شمار می‌رود و اتاوا را سیلیکون‌ولی شمال می‌خوانند. دفتر مرکزی برند بلک‌بری هم در منطقه واترلو واقع شده است.
صنعت گردشگری نیز عامل تاثیرگذارتری در اقتصاد این استان است. کوهنوردی در تابستان و اسکی و شکار جزو فعالیت‌های محبوب گردشگران در زمستان هستند. گردشگری انتاریو در شهرهای مرزی مثل ویندزور و کورن‌وال نقش مهمی دارد و سالانه آمریکایی‌های زیادی برای بازدید و گردشگری به کانادا می‌روند.
صنعت غالب در کانادا، کشاورزی است اما بخش کوچکی از نیروی کار را استفاده می‌کند و اکثر کارها مکانیزه شده است. محصولات عمده‌ای که در انتاریو کشت می‌شوند شامل غلات، تنباکو و میوه است، همچنین دامداری هم در انتاریو رونق دارد.
وضعیت آموزش
دانشگاه‌هایی با رتبه‌ی علمی بالا در انتاریو وجود دارند و بسیاری از دانشجویان مهاجر را به خود جلب می‌کنند. دانشگاه‌های تورنتو، واترلو، یورک، کوئینز، مک‌مستر و اتاوا جزو دانشگاه‌های برتر انتاریو هستند.
وضعیت حمل و نقل در انتاریو
حمل و نقل در استان انتاریو از زمان‌های گذشته و ورود اولین سیاحان به این منطقه همیشه در حال توسعه و پیشرفت بوده است. این استان دو مسیر اصلی شرقی-غربی دارد که هر دو از شهر مونترال در همسایگی کبک شروع می‌شوند. مسیر شمالی که در گذشته مسیر اصلی تجارت خز بود از غرب و مونترال در مسیر رود اتاوا تا منیتوبا ادامه می‌یابد.
شهرهای اصلی این مسیر شامل اتاوا، نورث بی، سادبری، مری و تاندر بی هستند. مسیر جنوبی هم که اولین سیاحان اروپایی ایجادش کردند از مونترال در مسیر رود سنت لارنس و دریاچه‌های انتاریو اری به میشیگان در ایالات متحده می‌رسد. شهرهای اصلی این مسیر هم شامل کینگستون، پیتربرگ، اشاوا، تورنتو، همیلتون و ویندزور است.
فرودگاه‌های مهم این استان شامل فرودگاه بین‌المللی تورنتو پیرسون که شلوغ‌ترین فرودگاه است و فرودگاه مک‌دانلد-کارتیه در اتاوا که دومین فرودگاه بزرگ انتاریو است. بیشتر شهرهای استان انتاریو فرودگاه‌های محلی دارند و پروازها بین شهرهای مختلف برقرار است. همچنین در نقاط شمالی و دورافتاده که جاده یا راه‌آهن وجود ندارد محصولات و حتی خدمات پزشکی فوری از طریق خدمات هوایی انجام می‌شود.
راه‌آهن خط کبک – ویندزور، انتاریو به ونکوور و سادبری-وایت ریور خطوط اصلی و مهم هستند. خط امترک هم این استان را به شهرهای مهم نیویورک مثل بوفالو، آلبانی و شهر نیویورک متصل می‌کند. به جز راه‌آهن بیرون شهر، خطوط متروی درون شهری هم در شهرهایی مثل تورنتو و واترلو فعال هستند.
جاده‌ها و بزرگراه‌ها هم شهرهای مختلف را به هم در انتاریو همچنین به آمریکا و کبک متصل می‌گنند. تونل دیترویت-ویندزور، پل امبسدر و پل بلو واتر جزو شلوغ‌ترین گذرگاه‌ها هستند.
مسیر دریایی سنت لارنس که بخش بزرگی از جنوب استان را به اقیانوس اطلس متصل می‌کند مهم‌ترین راه آبی برای بارگیری به‌خصوص بارگیری گندم و آهن است. سه بندر بزرگ انتاریو را هم بندر همیلتون، بندر تاندر بی و بندر ویندزور تشکیل می‌دهند.
چند نکته‌ی جالب درمورد انتاریو
انتاریو از نظر مناظر طبیعی استان بسیار جالبی است و گردشگاه‌های زیادی دارد که از فرط زیبایی هوش از سر آدمی می‌برند. در ادامه چند نکته جالب در مورد این استان بخوانید:
این استان بیش از 250000 دریاچه دارد که یک‌پنجم آب تازه‌ی جهان را شامل می‌شود. همچنین بیش از 80% ساکنین انتاریو آب آشامیدنی‌شان را از دریاچه تامین می‌کنند.
استان انتاریو چند ملیتی است و افراد با فرهنگ‌های مختلف در آن زندگی می‌کنند که با جشنواره‌های مختلف فرهنگ‌شان را جشن می‌گیرند.
گردشگرانی که به این استان می‌آیند می‌توانند تجربه‌های مختلفی کسب کنند و از انواع فعالیت‌های تفریحی لذت ببرند: از پیک‌نیک در کنار دریاچه‌ها گرفته تا خرید در پاساژهای مدرن شهر.
پرچم رسمی این استان رد انساین نامیده می‌شود و نماد رابطه‌ی استان انتاریو با بریتانیا و همچنین نمادهای استان است.
رنگ رسمی این استان سبز است که نماد سبز و جنگلی بودن این استان است.
گل رسمی استان انتاریو تریلیوم است که از خانواده‌ی سوسن و زنبق است.
گوهر رسمی این استان آمیتیست است که سنگ بنفش رنگ و گرانبهایی است.
درخت رسمی این استان کاج سفید است که منبع مهم درآمد و تجارت در سالیان دور است و امروز هم منبعی غنی برای این استان محسوب می‌شود.