مهاجرت مسئله‌ای است که همیشه مورد دغدغه و بحث کارشناسان و خانواده‌ها بوده و به خصوص اینکه اگر فردی قصد مهاجرت همراه با خانواده خود را داشته باشد، بیشتر از بقیه مورد نگرانی و بررسی قرار می‌گیرد. هدف اصلی مهاجرت با خانواده، به وجود آوردن زندگی ایده‌آل برای فرزندان است و متأسفانه بسیاری بدون در نظر گرفتن مشکلات و عواقب ناشی از آن به خصوص برای کودکان به همراه خانواده به یک کشور دیگر مهاجرت می‌کنند.
در مهاجرت‌هایی که همراه با خانواده انجام می‌شود، هیچ‌گونه برنامه برگشتی وجود ندارد و برای همین والدین باید چه قبل از مهاجرت و چه بعد از آن، اقداماتی را به منظور کاهش مشکلات و فشار زندگی در یک منطقه جدید را انجام دهند. یکی از مهم‌ترین مشکلات والدین، نپذیرفتن روحی و روانی کودک برای مهاجرت است.
بهانه‌گیری کودکان
پذیرش روحی و روانی کودکان برای زندگی در یک محیط جدید نسبت به بزرگسالان خیلی سخت‌تر است. کودکان وقتی بدانند که قرار است تا محیط فعلی خود را ترک کنند، شروع به بهانه‌گیری و گریه می‌کنند و به هیچ وجه حاضر به همکاری با والدین نیستند و از آنجا که در مهاجرت نه فقط افراد بلکه فرهنگ‌ها هم همراه هستند، آن‌ها نمی‌توانند که فرهنگ مکان جدید را قبول کنند و آن را مکان زندگی قبلی خود مقایسه می‌کنند.
در نظر نگرفتن کودکان
متأسفانه بعضی از والدین بدون نظر گرفتن شرایط بالا و با بهانه اینکه کودک خیلی زود با محیط جدید اخت می‌گیرد، بار سفر بسته و مهاجرت می‌کنند و در آنجا با مشکلاتی روبه‌رو خواهند شد که از قبل هیچ گونه برنامه و راه حلی برای آن‌ها نداشتند. حتی باید بدانید که با داشتن برنامه و تعیین بسیاری مسائل، باز هم مشکلاتی در خصوص پذیریش روحی و روانی کودکان سر راه والدین قرارمی‌گیرد که آن‌ها را دچار شک و تردید کرده و بسیاری ترجیح می‌دهند تا بزرگسالی کامل صبر کنند.
آسیب‌پذیر بودن کودکان
چه بخواهیم و چه نخواهیم، کودکان در مهاجرت بیشتر از همه مورد آسیب قرارمی گیرند؛ اما اگر والدین به درستی برای این مسئله برنامه ریزی داشته باشند و از مشاوران مشورت بگیرند، به راحتی می‌توانند مشکلات پیش رو در این خصوص را حل کنند و بدون هیچ مسئله‌ای زندگی جدیدی را شروع کنند.
در ادامه این ما قصد داریم تا اول مشکلاتی را که کودکان در یک کشور جدید بر می‌خورند را معرفی کرده و سپس راهکارهای پذیرش روحی و روانی آن‌ها بیان کنیم.
مشکلات کودکان در مهاجرت
- برقرار ارتباط
تسلط نداشتن به زبان و خارجی بودن از مهم‌ترین مشکلات کودکان در برقرار ارتباط است. با اینکه کودکان خیلی سریع و بهتر می توانند زبان جدیدی را یاد بگیرند؛ اما همین یادگیری هم زمان‌بر است و آن‌ها در هنگام ورود نمی‌توانند با همکلاسی‌های خود ارتباط برقرار کرده و حتی ممکن است که مورد تمسخر آن‌ها به خاطر مسائل نژادپرستی و غیره قرار بگیرند.
- فرهنگ
در مهاجرت فرهنگ هم همراه شما خواهد آمد. این فرهنگ شامل غذا، نوع راه رفتن و صحبت کردن، لباس پوشیدن و برقرار ارتباط است که در هر کشوری متناسب با خودش است. کودکان با فرهنگ سرزمین مادری بزرگ میشوند و فرهنگ مخالف خود را عجیب می‌دانند و حتی ممکن است به دلیل این اختلافات با همکلاسی و دوستان جدید خود نیز دعوا کنند.
- مدرسه و آموزش
برای کودکانی که تا چندسالگی در ایران مدرسه رفتند و قصد مهاجرت با خانواده را دارند، پیدا کردن مدرسه جدید متناسب با متد آموزشی ایران خیلی سخت است. البته مدارس ایرانی در خارج و سفارت خانه ها وجود دارد؛ اما این مدارس مطابق با سیستم آموزشی ایران هستند و بیشتر والدین ترجیح می‌دهند تا کودکان آن‌ها از سیستم آموزشی کشور موردنظر استفاده کنند.
دوست پیدا کردن، بیمه، بهداشت، دلتنگی و … از دیگر مشکلاتی است که باید در خصوص کودکان توجه ویژه‌ای به آن داشت.
اما چگونه کودکان را برای پذیرش روحی و روانی آماده کنیم؟
جدا از مشکلاتی که والدین برای کودکان خود در یک کشور دیگر دارند، یک سری از مسائل آن‌ها قبل از مهاجرت شروع می‌شود. کودک باید از نظر روحی و روانی تغییر محل زندگی خود را قبول کند، درواقع بسیاری از مشکلات والدین از همین‌جا آغاز می‌شود. کودکی به اجبار به مکان دیگر نقل مکان کند، بهانه‌گیری‌های خود را شروع کرده و حتی ممکن است که مشکلات بیشتری را برای پدر و مادر خود به وجود بیاورد؛ اما والدین برای جلوگیری از این مسائل چه کاری باید بکنند؟
- آن‌ها به کلاس زبان بفرستید
دغدغه اول والدین و کودکان برقراری ارتباط با افراد غیر از زبان خودشان است و کودکان بیشتر از این مسئله آسیب می‌بینند. آن‌ها را به کلاس‌های زبان بفرستید و هم زمان خودتان هم شرکت کنید. فرزندان لازم نیست که برای مهاجرت مدرک زبان داشته باشند، پس در آموزش آن‌ها خیلی سخت‌گیری نکنید تا به اصطلاح زده نشوند. سعی کنید با آن‌ها با روش‌هایی مانند موسیقی و فیلم در خانه به تمرین زبان بپردازید و به نوعی یک محیط خارجی در خانه خود شبیه‌سازی کنید.
- در خصوص کشور مورد نظر صحبت کنید و عکس‌های زیبا نشان دهید
محیط زندگی کودکان به همان محدوده زندگی‌شان خلاصه می‌شود. آن‌ها در محیط خارج از زندگی خود به شدت احساس غریبی می‌کنند و از این رو باید آن‌ها را برای قرارگیری در یک محیط خارجی که هیچ تناسبی با محیط زندگی قبلی ندارد، آماده کنید.
به کودکان خود عکس و فیلم‌هایی از کشور جدید و شهری که قرار است در آنجا ساکن شوید، نشان دهید. در خصوص مردمان و رفتار آن‌ها تحقیق کنید و به کودکان خود بگویید و همچنین عکس‌هایی از کودکان آن‌ها هم نشان دهید. در این عکس‌ها به دنبال این باشید که چگونگی زندگی، محل زندگی، چگونگی رفتار مردم آنجا، شهربازی، مدارس و … که متناسب با سن کودک است، به طور کامل نمایش داده شود.
- با او حرف بزنید
یک روز کامل با کودک در خصوص مهاجرت و علت آن صحبت کنید. سؤالات او را بپرسید و به صورت کامل و به زبان آن‌ها و با حوصله پاسخ دهید. ترس‌های او را پیدا کرده و سعی کنید که با روش‌هایی ترس‌هایش را بریزید. به هیچ وجه از کلمات منفی مانند سخت بودن زندگی را به کار نبرید.
- ارتباط مجازی پیدا کنید
در دنیای مجازی با افرادی ایرانی و حتی خارجی ساکن شهر جدید که کودکان همسن شما دارند، ارتباط دوستی برقرار کرده و حتی در انجمن‌های اینترنتی مرتبط عضو شوید و به کودکان خود بگویید که در آنجا تنها نیست و می‌تواند به راحتی با دوستان جدید که از اینجا پیدا کرده، ارتباط برقرار کند.
- ارتباط را دوستان قدیمی حفظ کنید
کودک ترس این را دارد که ارتباط با دوستان حاضر قطع شود. به او بگویید که به راحتی می‌تواند تا از طریق اینترنت ارتباط خود را با دوستان قدیمی خود حفظ کند و حتی هنگام برگشت، با آن‌ها بازی کند.
- او را به گردش ببرید
کودک در روزهای آخر دچار افسردگی و ناراحتی می‌شود، برای همین او را به بیرون و گردش ببرید. اجازه ندهید که کودکان در بحبوبه مهاجرت و بستن بار سفر احساس تنهایی کنند. روزهای آخر بیشتر به گردش و دیدن اقوام سپری کنید؛ البته تا جایی که کودک خیلی احساس وابستگی نکند.
- هرموقع که بخواهد، با پدربزرگ و مادربزرگ خود می‌تواند صبحت کند
دوری از پدربزرگ و مادربزرگ‌ها برای کودکان خیلی سخت است. به آن‌ها اطمینان بدهید که در هر لحظه می‌تواند با ابزارهای ارتباطی اینترنتی با پدربزرگ و مادربزرگش صحبت کند و آن‌ها را به صورت تصویری ببیند.
- وسایلی که دوست دارد، همراهش ببرید
اسباب‌بازی‌هایی که کودکتان دوست دارد را در یک چمدان گذاشته و همراه خود ببرید و اگر وسیله‌ای را حمل کنید، در اولین فرصت بعد از مهاجرت خرید کنید. کودکان وابستگی شدیدی به اسباب‌بازی‌های خودشان دارند و دوری از آن‌ها را نمی‌توانند تحمل کنند.
اگر به این مقاله علاقه‌مند بوده‌اید، شاید مقاله زیر نیز برای شما جذاب باشد:
چگونه همراه با حیوان خانگی مهاجرت کنیم؟
